Stageverslag week 1 & 2

Het is hier super mooi en ben op een top adres beland. Het weer wordt langzaam beter. Het is nog wel super wisselvallig. ’s Ochtens kan het zo koud zijn dat je drie lagen nodig hebt en dan kan het zo zijn dat je die zelfde ochtend je helemaal kapot zweet omdat de zon is doorgekomen. Maar je moet zorgen dat je je warme kleren wel bij de hand houdt want het kan die middag weer omslaan in regen en wind.

Het is hard werken hier op de boerderij, ik heb dan ook al flinke spierpijn gehad zelfs in spieren waarvan ik niet eens wist dat je er spiepijn aan kon hebben. ze maken hier in de ochtend en middag de melkstal en de wachtruimte voor de melkstal schoon met een brandweer slang. Ja het beeld wat je nu voor je hebt klopt ongeveer wel kleine sonja met een grote brandweer slang die ze net in bedwang kon houden. Ook de eigenaar vond het grappig en een opmerking als “waar gaat die brandweerslang met sonja heen” was natuurlijk een inkoppertje. Verder wordt de spierpijn ook veroorzaakt door de het versjouwen van kalverenbrok deze wegen elk 25 kg, nou valt dat wel mee en is dat niet zo’n probleem maar als je er 11 per dag naar de voerbakken moet slepen begin ik toch wel te puffen.
Verder zit ik eigenlijk vaak op mn quadje rond te crossen. Koeien lopen hier heel het jaar door 24/7 buiten en het is natuurlijk een hoop werk om te zorgen dat deze 640 koeien elke keer op een vers stukje gras kunnen lopen na het melken. Er komt dus veel logistiek bij kijken om de drie groepen op tijd bij de melkstal te hebben zodat er door gemolken kan worden en dat niet alle groepen door elkaar heen lopen. En hetzelfde voor de terug weg naar de weides. Het is veel draden omzetten, oprollen en uitzetten.
Ik ben nog niet veel aan melken toegekomen omdat het heel druk was de afgelopen week en de eigenaar me het graag zelf wil leren. Nu denken de meeste ‘maar sonja je kan toch al melken, het is toch niet alsof ze het andersom doen in Nieuw-Zeeland’. En nee dat klopt maar je moet hier op andere dingen letten en het is een carrousel (voor de mensen die het niet kennen, het is een soort draaimolen voor koeien waar op een plek alle melkstellen worden onder gehangen) wat dus anders is als ik gewend ben. En ze melken hier helemaal alleen dus je staat er niet met iemand die je ondersteund.

Maar ik heb nou niet altijd het idee dat ik aan de andere kant van de wereld zit. Ik praat heel de dag Nederlands, behalve dan met de ene Engelse werkneemster maar hier hoef ik niet veel mee te overleggen. En we hebben in de kast gewoon hagelslag staan van de ruiter en we hebben rodekool en boerenkool van Hak. Omdat hier dus zoveel Nederlanders zitten verkopen ze dat hier gewoon in een paar supermarkten.
Ik woon nu ook samen met een andere werknemer hier, ook Nederlander en hij werkt hier voor een jaar. Dus nu woon ik ook voor het eerst samen met alleen een kerel. Veel veranderd er niet maar wat ik wel goed merk is dat die verdomde wc-bril opeens altijd omhoog staat. Maar gelukkig kunnen we het goed met elkaar vinden en ook goed met elkaar lachen. We zijn vandaag ook naar de enige grotere stad in de buurt geweest, op een uur rijden ligt Invercargill met 50 000 inwoners (dus ook maar net meer als Veldhoven) en daar moet je heen voor alle grotere inkopen. Het was een mooie tocht erheen maar je kan jammer genoeg niet makkelijk je auto langs de weg stoppen voor een paar foto’s. Dus morgen gaan we naar een mooi meer in de buurt waar we dus wel een paar mooie foto’s kunnen maken.

Groetjes uit Nieuw-Zeeland en tot het volgende verslagje