De reis

Gisteren ben ik dan eindelijk aangekomen om mijn bestemming, het was me een hele reis.

Zondag avond is er met een paar tranen en vele knuffels en kussen van ons afscheid genomen op Schiphol. Onze vlucht vertrok om tien uur s’ avonds richting Dubai. Elise en ik , als amateur vliegers, begonnen al snel op alle knopjes te drukken omdat we het te warm vonden. Gelukkig was daar onze buurman , een echt ouwe rot in het vak, die deze twee giebelende dames te hulp schoot door aan de ventilatie te draaien. Natuurlijk hadden wij veel meer vragen zoals; hoe gaat de stoel naar achter (want wij waren allebei een hendel aan het zoeken onder of aan de zijkant van de stoel, want ja de enige verstelbare stoelen die wij kende waren die van een auto) en hoe het scherm werkte. Hierna was deze meneer natuurlijk wel benieuwd waar de reis heen ging van deze twee enthousiaste dames en zo raakte we kort aan de praat. Ik vindt het altijd leuk om te zien hoe geïnteresseerd mensen zijn naar de veehouderij sector, en soms verrassend hoeveel ze ervan afweten zoals deze meneer.

De verdere vlucht ging harstikke soepel en we hadden allebei nog harstikke veel energie na deze reis van 6 uur. Dus vol optimisme dat de volgende reis ook een makkie zou zijn liepen we over het glimmende Dubai airport op naar ons volgende vliegtuig. Wachtend tot we konden boarden probeerde we nog de duur van deze reis uit te rekenen maar we raakte al snel helemaal verward door de tijdzones dus gaven we het maar op. We dachten iets rond 12 maar het leek ons wel lang voor een vlucht, maar we dachten achja zal wel goed komen. Uiteindelijk bleek deze vlucht 16 uur te duren, hierbij kwam ook nog een anderhalf uur vertraging omdat ze dachten dat het neuswiel kapot was. Uiteindelijk niks aan de hand en konden we beginnen aan deze vlucht. We waren inmiddels toch wel moe geworden, want in onze oude tijd was het nu rond 9 uur s’ ochtends en we hadden beide amper 1 uurtje geslapen. Maar nu heb je, zoals iedereen weet die ooit in een vliegtuig heeft gezeten, niet de meest comfortabele houding in een vliegtuig om te kunnen slapen. Nu kan ik me nog redelijk goed opvouwen maar Elise ( volgens is mij ze 1,80) had hier grote moeite mee. Deze 16 uur heb ik dus doorgebracht met vier films en ongver 4 uurtjes slaap.

We waren er eigenlijk helemaal klaar mee toen we in Brisbane aankwamen voor een tussenstop. Maar waren al lang blij dat we even onze benen konden strekken. We moesten met het zelfde vliegtuig weer weg maar moesten alsnog gewoon weer door de douane, wat echt onnodig was want we hadden net 5 stappen uit het vliegtuig gezet zou niet weten waar ik mijn bom in die tussentijd vandaan had moeten halen. Maar oké, better safe then sorry. Tegen de tijd dat we weer in het vliegtuig zaten waren was ik zo gaar dat ik nog op een spijkermat had kunnen slapen Dus van deze vier uur durende vlucht heb ik ook bijna continu geslapen.

En daar waren we dan eindelijk op Auckland maar voor mij was de reis nog niet voorbij. Ik ben afgezet door de Vriend van elise, Thom die al twaalf weken hier was voor stage, bij mijn hotel. Ik ben niet vaak zo blij geweest met het zien van een bed. Na een heerlijke douche lag ik dan rond 6 uur in mn bed. Ik had gehoord dat je moet proberen wakker te blijven en gelijk het ritme aan te nemen van hier, dus had ik de tv maar aangezet. Maarja binnen een halfuur was ik al diep in slaap. Ik heb geslapen tot ongeveer 4 uur en toen werd ik om het uur wakker maar het lukte gelukkig wel weer om goed in slaap te komen. Om 9 uur ben ik op mn gemak richting het vliegveld vertrokken en om half 1 vertrok ik weer richting Christchurch. Het was maar een reis van 1,5 uur dus dit was vergleken met die 16 durende reis een piece of cake. De volgende vlucht vond ik de leukste. Het was een propeller vliegtuig. Een klein ding waar ik denk maar 40 mensen inzaten. En als je dat vergelijkt met een Airbus 380, dit was een dubbeldekker die helemaal vol zat, dan was dat wel een groot verschil. Het propeller vliegtuig trilde wel super erg. Maar je kon er zo mooi naar buiten kijken, we kwamen over bergen waar nog sneeuw lag en overal zag je of witte puntjes, schapen, of een iets groten zwart streepje.
Dit was ook een korte vlucht en na anderhalf uur stond ik in Invercargill, mijn vliegreis zat er eindelijk op na 3 dagen reizen. Maar ik was er nog niet, ik werd opgehaald door de eigenaren en hun kindje en we moesten nog een uur rijden naar hun boerderij. We hebben een kleine tussenstop gemaakt bij een boerenwinkel. Wat ze hadden al snel door dat ze mijn maat niet op voorraad hadden. Ik vond dit echt zo top want ben gewend dat mijn kruis bij mijn overal tussen mijn knieën bungelt. Aangekomen op het bedrijf heb ik nog een korte rondleiding gehad en is laten zien welk land allemaal van hun was. Met ongeveer 625 koeien lopen ze hier over 260 hectare. Ook het huisje waar ik verblijf is harstikke mooi en heeft een prachtig uitzicht.
Het is nu donderdag ochtend en ik heb mogen uitslapen, maar kan eigenlijk niet wachten om te beginnen. Ik heb al lang genoeg stilgezeten in al die vliegtuigen.

Tot het volgende reisverslag
Groetjes Sonja